مناجات ماه رمضانی با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
بـاز در بـغــض صـدایـم آتـش آه آمـده بـاز هـم مـاه خـدا بـیمـاه از راه آمـده آه ماه فـاطـمه! برگـرد که حـتـی نفـس از مـیان سـیـنهها بیتـو به اکـراه آمده باز هم شبهای بخشش آمد و با لطف تو کوه سنگین گناهم رفت و چون کاه آمده سفرۀ افطار هم با آب و نان حـسرتش باز هم بیتو به استـقـبال این مـاه آمده از دل سنگ و سیاه خود صدایت میزنم مثل فـریاد ضعـیـفی کـز دل چـاه آمده کیست مانند تو که در جادههای بیکسی با من در راه مانـده هر زمان راه آمده تا به دست آرم دلت را باز میگویم حسین آتـش قـهـر تو با ایـن نـام کـوتـاه آمـده مـوقع افـطـار با لـبهای تـشنه باز هم در دلـم یــاد لـبـان تــشـنـۀ شــاه آمــده |